COLDITZ – ’40-’45
Colditz, het gevreesde Duitse krijgsgevangenenkamp met meer bewakers dan gevangenen, gold als absoluut ‘escape-proof’. Daarom herbergde het binnen haar muren alle vluchtgevaarlijke officieren van de geallieerde strijdkrachten die in de 4,5 jaar dat Colditz als krijgsgevangenenkamp dienst deed, meer dan 300 pogingen deden hun vrijheid te herwinnen.
Geheime tunnels, poppen en zelfs een vliegtuig op zolder… De ontsnappingsdeskundigen in Slot Colditz deden letterlijk alles om maar te kunnen ontsnappen. Engelsen zaten er, Fransen, Polen. Dat er ook Nederlandse krijgsgevangenen zaten is veel minder bekend.
Wim de Lange
Jan Willem de Lange, geboren in Surabaya op 8 april 1920, was stoker 2e klasse bij de Koninklijke Marine. Hij is de enige Nederlandse ‘mindere’ (geen officier) die met nog 68 officieren in 1940 weigerde de erewoordverklaring aan de Duitsers te tekenen en daarmee weigert te beloven nooit meer de wapens op te nemen tegen de vijand. De ‘erewoordweigeraars’ worden afgevoerd naar Slot Colditz en later Kamp Stanislau, waar De Lange zich ontpopt tot helpende hand bij tal van ontsnappingen. Het is onduidelijk hoeveel mensen De Lange daadwerkelijk hielp ontsnappen uit Colditz.
Noch voor die bijdrage aan de ontsnappingen, noch voor de dappere weigering te tekenen van de erewoordverklaring ontving hij een onderscheiding. Daar bovenop werd hij ondanks gebleken capaciteiten na de oorlog niet toegelaten tot de KIM, de opleiding voor marineofficieren in Den Helder. Teleurgesteld zwaaide hij af. Aan hem is deze website opgedragen.